ICO’s bieden ondernemingen, vaak startups, de mogelijkheid om geld op te halen bij het publiek voor de ontwikkeling van diensten die vaak zijn gebaseerd op blockchaintechnologie. De aanbieder geeft tijdens een ICO digitale tokens uit. ICO’s zijn inherent grensoverschrijdend: in principe kan iedereen met toegang tot internet en een digitale wallet de tokens kopen. De aangeboden tokens kunnen soms in euro’s of dollars worden aangekocht, maar vaker met crypto’s, zoals Bitcoin of Ethereum.
Vaak vormen ze een (vooruitbetaald) recht op de te ontwikkelen dienst, een beloning, en soms een aandeel in het verwachte rendement. ICO’s zijn vaak zo gestructureerd dat zij buiten de reikwijdte van het financieel toezicht vallen. De bescherming die financiële toezichtwetgeving biedt voor investeerders is daardoor in dit geval niet van toepassing. Op enkele uitzonderingen na kan de AFM dus geen toezicht houden op ICO’s.
Sinds 2017 maakt het ICO-aanbod een explosieve groei door. In 2017 is naar schatting voor miljarden opgehaald. Die trend zet in 2018 onverminderd door.
Informatie delen